Artasásta gee Nehemía verlof om Jerusalem te gaan herbou.
1 EN in die maandNisan vandie twintigste jaar van koning Artasásta toe daar wyn voor hom was,het ek die wyn opgehef en aan die koning gegee; en omdat ek nooit voor hom bedroef was nie,
2 het die koning my gevra: Waarom is jou aangesig so bedroef; jy is tog nie siek nie? Dit is niks anders as hartseer nie. En ek het baie bevrees geword
3 en aan die koning gesê:Mag die koning ewig lewe! Waarom sou my aangesig nie bedroef wees nie, terwyl togdie stad waar my vaders begrawe is, woes lê en sy poorte deur vuur verteer is?
4 Daarop vra die koning my: Wat is dan jou begeerte? En ek het totdie God van die hemel gebid
5 en aan die koning gesê: As die koning dit goedvind en as u dienaar welgevallig is in u oë, stuur my dan na Juda, na die stad waar my vaders begrawe lê, dat ek dit kan opbou.
6 Toe vra die koning my, terwyl die koningin langs hom sit: Hoe lank sal jou reis duur, en wanneer sal jy terugkom? En die koning het dit goedgevind om my te stuur. En ek het hom ’nbepaalde tyd aangegee
7 en aan die koning gesê: As die koning dit goedvind, kan hulle vir my briewe saamgee aan diegoewerneurs wes van die Eufraat, dat hulle my laat deurtrek totdat ek in Juda kom;
8 en ’n brief aan Asaf, opsigter van die park van die koning, dat hy aan my hout lewer om die poorte van dievesting wat by die tempel behoort, met balke uit te lê, en vir die muur van die stad en vir die huis waar ek sal intrek. En die koning het my dit toegestaanvolgens die goeie hand van my God oor my.
9 En ek het by diegoewerneurs gekom wes van die Eufraat en die briewe van die koning aan hulle gegee. Ook leërowerstes en perderuiters het die koning met my saamgestuur.
10 Maar toeSanbállat, dieHoroniet, enTobía, die Ammonitiese kneg, hoor dat iemand gekom hetom vir die kinders van Israel iets goeds te soek, was hulle daaroor erg ontstemd.
11 En toe ek in Jerusalem kom en daar drie dae was,
12 het ek my in die nag gereedgemaak, ek en enkele manne saam met my; maar ek het aan geen mens meegedeel wat my God in my hart gegee het om vir Jerusalem te doen nie; daar was ook geen dier by my nie, behalwe die dier waar ek op gery het.
13 En ek het in die nag deur dieDalpoort uitgery en na die kant van die Slangfontein en na dieAspoort toe; en ek het die mure van Jerusalem besigtig wat stukkend lê, en sy poorte wat deur vuur verteer was.
14 En ek het verder gegaan na dieFonteinpoort en na dieKoningsvywer. Maar daar was geen plek vir die dier om onder my verder te gaan nie.
15 Daarna het ek in die nag in diedal opgeklim en die muur besigtig. Toe het ek weer deur die Dalpoort ingekom en teruggegaan.
16 Maar dieleiers het nie geweet waar ek heengegaan het en wat ek doen nie; want ek het tot nog toe die Jode en die priesters en die edeles en die leiers en die ander wat die werk moes doen, niks te kenne gegee nie.
17 Daarop sê ek vir hulle: Julle sien die nood waar ons in is, dat Jerusalem woes lê en sy poorte met vuur verbrand is; kom, laat ons die muur van Jerusalem opbou, dat ons nie langer’n voorwerp van smaad kan wees nie.
18 En ek vertel hulle vandie hand van my God wat goed was oor my, en ook van die woorde van die koning wat hy my gesê het. En hulle sê: Ons sal ons klaarmaak en bou! En hullehet hulle hande sterk gemaak vir die goeiewerk.
19 Maar toe Sanbállat, die Horoniet, en Tobía, die Ammonitiese kneg, enGesem, die Arabier, dit hoor, het hulle ons bespot en ons verag en gesê: Wat is dit vir ’n ding wat julle doen?Wil julle teen die koning rebelleer?
20 Toe antwoord ek hulle en sê vir hulle: Die God van die hemel, Hy sal ons dit laat geluk, en ons, sy knegte, sal ons klaarmaak en bou;maar julle het geen deel of reg of gedagtenis in Jerusalem nie.