Job verwerp met veragting die troos van sy vriende.
1 MAAR Job het geantwoord en gesê:
2 Dergelike dinge het ek al baie gehoor: treurige vertroosters is julle almal.
3 Kom daar nou ’n einde aan winderige woorde? Of wat prikkel jou dat jy antwoord?
4 Ek sou ook kon spreek soos julle as julle siel in die plek van my siel was; ek sou woorde aanmekaar kon koppel teen julle en my hoof oor julle skud;
5 ek sou julle kon versterk met my mónd, en die troos van my lippe sou versagting aanbring!
Hy beskrywe sy verskriklike toestand: God en mens is teen hom.
6 AS ek sou spreek, my smart word nie versag nie; en as ek ophou — watter verligting bring dit my?
7 Maar nou het Hy my uitgeput; U hetmy hele huishouding verwoes.
8 En U het my gegryp — ’n getuie het ditteen mygeword; en mysiekte staan teen my op, dit getuig openlik teen my.
9 Sy toorn het verskeur en my as vyand behandel;Hy het teen my gekners met sy tande; as my teëstander kyk Hy my metskerp oë aan.
10 Hullehet hul mond teen my oopgespalk;smadelik het hulle my op die kakebeen geslaan; soos een man versamel hulle hul teen my.
11 God gee my oor aan slegte mense en werp my in die hande van die goddelose.
12 Ek het rustig gelewe; toe het Hy my verbrysel en my aan die nek gegryp en my verpletter; en Hy het my vir Hom asteiken opgestel.
13 Sypyle gons om my heen; Hy splits my niere sonder verskoning; Hywerp my gal op die grond uit.
14 Bres op bres breek Hy in my; Hy loop my storm soos ’n held.
15 ’n Roukleed het ek oor my vel vasgewerk enmy horing in die stof gesteek.
16 My gesig het rooi geword van geween, en oor my ooglede is daar ’n doodskaduwee;
17 alhoewel daar geen gewelddaad in my hande is nie en my gebed rein is.
Tog begin Job te glo dat God uiteindelik aan hom reg sal laat wedervaar. Hy beroep hom óp God téén God.
18 oAARDE, moenie mybloed bedek nie, en laat daar geen rusplek virmy geroep wees nie.
19 Selfs nou, kyk, in die hemel is my Getuie; en Hy wat saam met my getuig, is in die hoogtes.
20 My vriende spot met my; uit my oog drup trane tot God —
21 dat Hy kan pleit vir ’n man by God en as Menseseun vir sy naaste.
22 Want maar min jare kom — dan bewandel ek ’n pad waarlangs ek nie terugkeer nie.